Denkend aan de toekomst, vroeg ik me af hoe mijn jongere zelf zou reageren op mijn huidige leven, wat leidde tot een gesprek met mijn tienerzelf.
Ondanks de moeilijkheden en onzekerheden, beloofde ik mooie herinneringen te creëren om te koesteren, zodat ons verleden en heden niet worden gedefinieerd door verdriet of pijn.
Deze innerlijke dialoog herinnert me eraan om hoop en veerkracht te vinden, met de belofte een toekomst op te bouwen die vol vreugde en betekenis is voor mijn vroegere en huidige zelf.
Gesprek met mezelf
Ik van negentien, Moet ik zeggen dat ik de komende dertig jaar ga leven Of moet ik zeggen dat ik dat niet ga doen?
Dit deel van Shin Yong-mok's gedicht, 'In Our Accidental Future', gaf me veel om over na te denken en bracht tranen in mijn ogen. Ik vroeg me zo veel af hoe mijn jongere zelf zou reageren als ik haar over mijn huidige leven zou vertellen. Ik probeerde contact te maken met mijn innerlijke kind en sprak met mijn tienerzelf.
Er zijn zoveel meer dagen te komen Wanneer mijn hart zal krimpen, Voor mij die vandaag doorstaat en wist om te leven, Moest je me dat echt vertellen
Dat de hoop die je hebt gestrooid in de toekomst Niet zou ontkiemen?
Mijn benen geven het op, En ik kan niet ademen.
Jij die hebt geleefd, Heb je geleund op de dagen dat je lachte? Of heb je ze bedekt met tijd?
Je weet het toch? Dat ik zal leven. De rest van mijn leven aan jou overlatend, Voor jou en mij, Beloof me dit: Je zult prachtige dagen creëren Om vast te houden tot het einde van ons leven, Zodat de dagen die we hebben geleefd Niet verdrietig zullen zijn, En niet zullen pijn doen.
Ik van negentien De dertig jaar die voor me liggen Zal ik zeggen dat ik ze zal leven of Zal ik zeggen dat ik ze niet zal leven (Uit <우연한 미래에 우리가 있어서> van Shin Yong-mok)
Een deel uit het gedicht <우연한 미래에 우리가 있어서> van dichter Shin Yong-mok. Het deed me veel nadenken en ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik vroeg me af hoe mijn 'ik' van ongeveer 30 jaar geleden zou reageren als ik haar over mijn leven zou vertellen. Ik probeerde contact te maken met mijn innerlijke kind en sprak met mezelf uit mijn tienerjaren.
Dat er zoveel dagen zullen komen Waarbij mijn hart zal krimpen, Voor mij die vandaag doorstaat en wist om te leven, Moest je me dat echt vertellen
Dat de hoop die je hebt gestrooid in de toekomst Niet zou ontkiemen
Mijn benen geven het op En ik kan niet ademen
Jij die hebt geleefd Heb je geleund op de dagen dat je lachte? Of heb je ze bedekt met tijd?
Je weet het toch? Dat ik zal leven De rest van mijn leven aan jou overlatend
Voor mij en jou Beloof me dit Dat je tot het einde van ons leven Prachtige dagen zult creëren
Zodat de dagen die we hebben geleefd Niet verdrietig zullen zijn En niet zullen pijn doen