หัวข้อ
- #ความหวัง
- #เวลา
- #อนาคต
- #ชีวิต
- #วัยเยาว์
บทสนทนากับตัวเอง
ฉันในวัยสิบเก้า
ฉันควรจะบอกว่าฉันจะใช้ชีวิตในสามสิบปีข้างหน้า
หรือบอกว่าฉันจะไม่ใช้ชีวิต
ส่วนหนึ่งของบทกวีของชิน ยงมก เรื่อง 'ในอนาคตที่บังเอิญของเรา' ทำให้ฉันคิดมากและน้ำตาซึม ฉันสงสัยมากว่าตัวเองในวัยเยาว์จะตอบสนองอย่างไรหากฉันเล่าเรื่องราวชีวิตในปัจจุบันของฉันให้เธอฟัง ฉันพยายามเชื่อมต่อกับเด็กในใจและพูดคุยกับตัวเองในวัยรุ่น
มีวันที่หัวใจฉันหดหู่
มากมายเหลือเกิน
สำหรับฉันที่อดทนและลบเลือนวันนี้เพื่อดำเนินชีวิตต่อไป
คุณจำเป็นต้องบอกฉันจริงๆ หรือ
ว่าความหวังที่คุณได้หว่านลงไปในเวลาข้างหน้า
จะไม่งอกงาม
ขาของฉันอ่อนแรง
และฉันหายใจไม่ออก
คุณที่ได้มีชีวิตอยู่
คุณพึ่งพาวันที่คุณหัวเราะหรือเปล่า
หรือคุณปกปิดมันด้วยเวลา
คุณรู้ใช่ไหม
ว่าฉันจะใช้ชีวิตต่อไป
ทิ้งส่วนที่เหลือของชีวิตไว้ให้คุณ
เพื่อคุณและฉัน
สัญญากับฉันหน่อยนะ
คุณจะสร้างวันเวลาอันสวยงาม
เพื่อยึดมั่นจนถึงที่สุดของชีวิตเรา
เพื่อให้วันเวลาที่เราได้ใช้ชีวิต
ไม่เศร้า
และไม่เจ็บปวด
ฉันในวัยสิบเก้า
เวลาสามสิบปีที่อยู่ตรงหน้าฉัน
ฉันควรจะบอกว่าฉันจะใช้ชีวิต
หรือบอกว่าฉันจะไม่ใช้ชีวิต
(จากบทกวี <우연한 미래에 우리가 있어서> ของชิน ยงมก)
นี่คือส่วนหนึ่งของบทกวี <우연한 미래에 우리가 있어서> ของชิน ยงมก กวีชาวเกาหลี ฉันคิดมากและน้ำตาคลอเบ้าหลังจากได้อ่านมัน ฉันสงสัยมากว่า 'ฉันในอดีตเมื่อประมาณ 30 ปีก่อน' จะมีปฏิกิริยาอย่างไรหากฉันเล่าเรื่องราวชีวิตของฉันในปัจจุบันให้เธอฟัง ฉันจึงพยายามติดต่อกับเด็กในใจและพูดคุยกับตัวเองในวัยรุ่น
วันที่หัวใจฉันหดหู่
เหลืออยู่อีกมากมายขนาดนั้น
สำหรับฉันที่อดทนและลบเลือนวันนี้เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป
คุณจำเป็นต้องบอกฉันจริงๆ หรือ
ในเวลาข้างหน้า
ความหวังที่คุณได้หว่านลงไป
จะไม่งอกงามเลย
ขาของฉันอ่อนแรง
และฉันหายใจไม่ออก
คุณที่ได้มีชีวิตอยู่
คุณพึ่งพาวันที่คุณหัวเราะหรือเปล่า
หรือคุณปกปิดมันด้วยเวลา
คุณรู้ใช่ไหม
ว่าฉันจะใช้ชีวิตต่อไป
ทิ้งส่วนที่เหลือของชีวิตไว้ให้คุณ
เพื่อตัวฉันและคุณ
สัญญากับฉันหน่อยนะ
ว่าคุณจะสร้าง
วันเวลาอันสวยงาม
ที่เราจะกอดรัดเอาไว้
จนถึงที่สุดของชีวิต
เพื่อให้วันเวลาที่เราได้ใช้ชีวิต
ไม่เศร้า
และไม่เจ็บปวด
ความคิดเห็น0