Kendimle Bir Sohbet (나와의 대화)

Benimle Konuşma

On dokuz yaşındaki ben,
Önümdeki otuz yılı yaşayacağımı mı söylemeliyim
Yoksa söylememeli miyim?

Shin Yong-mok'un 'Tesadüfi Gelecekte Biz' şiirinin bu bölümü, beni çok düşündürdü ve gözlerim doldu. Şu anki hayatımı ona anlatsaydım, genç benliğimin nasıl tepki vereceğini çok merak ettim. İçimdeki çocuğa bağlanmaya ve ergenlik dönemindeki kendimle konuşmaya çalıştım.

Kalbim küçülecek günler
O kadar çok kaldı ki,
Bugünü dayanarak ve silerek yaşayan bana
Gerçekten söylemek zorunda mıydın

Gelecekte saçtığın umudun
Filizlenmeyeceğini mi?

Bacaklarım çözülüyor,
Ve nefes alamıyorum.

Yaşamış olan sen,
Gülümsediğin günlere mi yaslandın?
Yoksa zamanla mı örttün onları?

Biliyorsun, değil mi?
Yaşayacağımı.
Geri kalan hayatımı sana emanet ederek,
Sen ve ben için,
Bana bunu söz ver:
Hayatımızın sonuna kadar sarılacağımız
Güzel günler yaratacağını,
Böylece yaşadığımız günler
Üzücü olmasın,
Ve acımasın.

On dokuz yaşındaki ben
Kendi önünde uzanan otuz yıllık zamanı
Yaşayacağımı mı söylemeliyim yoksa
Yaşamayacağımı mı söylemeliyim
(Shin Yong-mok'un <Tesadüfi Gelecekte Biz> şiirinden)

Shin Yong-mok şairinin <Tesadüfi Gelecekte Biz> şiirinden bir bölümdür. Gerçekten çok şey düşündürdü ve gözlerim doldu. Acaba 'yaklaşık 30 yıl öncesinin ben'ine gelecekteki hayatımı anlatsaydım nasıl bir tepki verirdi, bunu çok merak ediyordum. İçimdeki çocuğu bulmaya, gençlik yıllarını geçiren kendimle konuşmaya çalıştım.

Kalbi daraltan günler
Öyle çok kaldı ki,
Bugünü katlanarak ve silerek
Yaşayan bana
Söylemek zorunda mıydın

Gelecek zamana
Ektiğin umut
Çıkmayacakmış

Ayaklarım çözülüyor
Ve nefes alamıyorum

Yaşamış olan sen
Gülümsediğin günlere mi yaslandın?
Yoksa zamanla mı örttün onları?

Biliyorsun
Yaşayacağımı
Kalan hayatımı sana emanet ederek

Benim ve senin için
Bunu bana söz ver
Hayatımızın sonuna kadar kucaklayacağımız
Güzel günler yaratacağını

Yaşadığımız günler
Üzgün olmasın
Acımasın